“Τόσοι αγώνες , τόσα αίματα να πάνε χαμένα; Οι ξένοι νά ναι αφεντάδες και οι πατριώτες κατατρεγμένοι; 'Εκανε μια ολιγόλεπτη παύση για να ξαναβρεί την ανάσα του από τη συγκίνηση, μεθυσμένος από την ίδια του την ευγλωττία. Κατόπιν συνέχισε για την εξάρτηση των Ελλήνων απ' τους ξένους και τους ισχυρούς, για τα δάνεια τα οποία ήδη είχε πάρει η Ελλάδα το 1824 και το 1825 απ' τις Μεγάλες Δυνάμεις, με αποκορύφωμα το τελευταίο, εκείνη τη χρονιά , των εξήντα εκατομμυρίων φράγκων σε τρεις δόσεις, με την εγγύηση των τριών Δυνάμεων. Μα θα μπορούσε ποτέ να ξεχρεώσει η Ελλάδα? Τα χρήματα θα πήγαιναν για το κοινό καλό, για την ανάπτυξη της πατρίδας ή θα τα τσέπωναν οι επιτήδειοι, όπως από καταβολής κόσμου γινόταν σε τέτοιες περιπτώσεις; “

Ο κάθε αναγνώστης διαλέγει από τον πλούτο του κάθε βιβλίου ένα κομμάτι που τον συγκινεί και θέλει να το μοιράσει με τους άλλους ή να τους προτρέψει να το διαβάσουν προτείνοντας το ανεπιφύλακτα. Εγώ διάλεξα το παραπάνω κομμάτι από όλα αυτά που τσάκισα από τούτο το βιβλίο. Δυσκολεύτηκα, είναι αλήθεια γιατί όταν θέλεις να μιλήσεις για το έργο της σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Παραδίνεσαι μπροστά στις γνώσεις, τον πλούτο των λέξεων και την άγνωστη ιστορία της χώρας μας που οφείλουμε να γνωρίζουμε.

Το βρήκα πολύ επίκαιρο αυτό το κομμάτι. Γιατί μια ζωή η χώρα μας εξαρτάται από τις μεγάλες δυνάμεις. Μια ζωή δανειζόμαστε για να ορθοποδήσουμε και πάντα χρωστούμε. Οι περισσότεροι των Ελλήνων δεν τα γνωρίζουμε. Γι αυτό έρχονται οι συγγραφείς να μας ξεδιπλώσουν την άγνωστη ιστορία μέσα από τον μύθο. Μέσα από τις σελίδες της Επιστροφής θα νιώσουμε πώς συμμετέχουμε, θα γίνουμε κομμάτι της ιστορίας, ότι θα περπατήσουμε στα μονοπάτια της Αθήνας, θα  συνομιλήσουμε με τους κατοίκους της, θα ζήσουμε πολιτικές αναταραχές. Θα νιώσουμε ακόμη θυμό ενώ το γέλιο και ο έρωτας κυριαρχούν. Θα δούμε πολλές ανατροπές και θα μάθουμε πράγματα για την Ελλάδα που δεν ξέρουμε και θα μας μείνουν αξέχαστα. Αναφέρεται στη προεπαναστατική περίοδο της Ελλάδας. Όλα τα γεγονότα του βιβλίου, τα ιστορικά στοιχεία και τα πρόσωπα είναι εκατό τοις εκατό αληθινά. Η έρευνα που έκανε η συγγραφέας ήταν εκτεταμένη... Μπήκε στ' αρχεία του κράτους και των συμβολαιογράφων. Διάβασε βιβλιογραφίες, έμαθε πράγματα για την Αθήνα που δεν περίμενε να βρει κι έμεινε κατάπληκτη... Συνάντησε δυσκολίες και έπρεπε να συμβουλευτεί τρεις παλιές αθηναϊκές οικογένειες που βρήκε, με την ελπίδα ότι έχουν κάποιο αρχείο... Γι' αυτό και η ιστορία αυτή καθεαυτή είναι αληθινή. “Έχω  βάλει δύο πρωταγωνίστριες στο βιβλίο μου. Δύο εμβληματικές φυσιογνωμίες οι οποίες αντιπροσωπεύουν και εκπροσωπούν τα δύο πρόσωπα της Ελλάδας.Η μία ηρωίδα μου συμβολίζει τη βασανισμένη και σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας, η άλλη ηρωίδα μεταμορφώνει ότι αγγίζει, είναι αγωνίστρια και δεν το βάζει κάτω... Οι κυρίες αυτές υπήρξαν στη πραγματικότητα... Έχω αλλάξει τα ονόματα... » όπως είπε η Φιλομήλα Λαπατά σε μια συνέντευξη της.

Η Λέγκω Βαρβαρέσου, η ηρωίδα της είναι μια γυναίκα που επιθυμεί να παραμείνει αλώβητη μέσα από τις μισαλλοδοξίες και τα μίση των κοινωνιών της εποχής. Μια γυναίκα που θα προσπαθήσει να αποτινάξει από πάνω της τα δεσμά της πατρικής απολυτότητας και να ξανακερδίσει το χρόνο που έχασε κλείνοντας έτσι το πιο οδυνηρό κεφάλαιο της ζωής της. Για να το πετύχει όμως αυτό θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια και η Λέγκω να γνωρίσει πρώτα η ίδια τις δικές της δυνατότητες. Άλλωστε ο δρόμος για τη λύτρωση περνά πάντα μέσα από την αυτογνωσία και η ηρωίδα αυτού του βιβλίου βιώνει πως για να «βρεις το λευκό, πρέπει να το αναζητήσεις ως την ύστατη ένταση του μαύρου». Μέσα από τη ζωή της ηρωίδας φαίνεται ολοκάθαρα το μήνυμα πώς μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας τη μοίρα μας. Να γνωρίσουμε το χάος και να το διαφεντέψουμε. Αλλιώς η επιστροφή δε θα έχει κανένα νόημα. Και η λύτρωση θα παραμείνει ακατόρθωτη. Η Λέγκω αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο που παίρνει στα χέρια του τη μοίρα του, που με αποφασιστικά βήματα αναμετρά τη ζωή του και διαφεντεύει το μέλλον του. Τον άνθρωπο που αποφασίζει να κοιτάξει κατάματα το παρελθόν για να ορίσει το μέλλον του.